Brasil here i come!!!

Lieve mensen!!

Toen ik vanochtend wakker werd, hoorde ik een overdaad aan exotisch fluitende vogels. Zelfs een duif lijkt hier prachtige melodieën te zingen. Ik werd overspoeld door een gelukzalig gevoel. Wakker worden in Rio is heerlijk. Ik voel me nu al helemaal thuis en ik weet dat ik de juiste keuze gemaakt heb. Nu zal ik eerst bij het begin beginnen...

Al jaren zeg ik dat ik op wereldreis wil, maar wanneer, hoe en met wie was altijd de vraag. Naarmate de tijd vorderde, werd ik steeds onrustiger en wist ik dat ik moest gaan. Het is bijna onmogelijk iemand te vinden die zomaar een jaar weg wil/kan door verplichtingen. Het is nog moeilijker (voor mij) om een heel jaar in te delen en te plannen. Er zijn zoveel plekken waar ik heen wil, waar ga ik ooit beginnen..
Op een gegeven moment heb ik de knoop doorgehakt. Ik ga alleen en ik begin in Rio waar ik een cursus Portugees ga doen. De rest zie ik wel. Mochten er mensen zijn die stukjes mee willen reizen, zijn ze altijd welkom. Ongeveer twee maanden geleden ben ik begonnen met de voorbereidingen. Appartement verhuren, ontslag nemen, verzekering afsluiten etc.
De laatste weken bestonden vooral uit afscheid nemen van familie en vrienden en dingen kopen voor de reis.

18 november. Toen begon het echt voor mijn gevoel. Opeens was ik gespannen en snel geïrriteerd. Ga ik echt naar Rio in m'n up?? Ben ik helemaal gek geworden?? Wat als ik geen nieuwe vrienden maak of me eenzaam voel?? De dag vloog voorbij en 's avonds moest ik nog in allerijl mijn tas goed inpakken. De volgende ochtend zou ik om 7.10 de lucht ingaan om via een overstap in Frankfurt om 19.40 lokale tijd in Rio te landen. Die avond waren Erna, Cyrill, Babs, Jasmijn en Merel er. Het was erg gezellig en er hing een relaxte sfeer totdat iemand er achter kwam dat ik een compleet verkeerde berekening had gemaakt (rekenen is niet mijn sterkste punt) qua vertrektijd. Door die stommiteit moesten we opeens 2 uur eerder van huis en moest ik mijn ouders om 2 uur 's nachts wakker bellen om te verkondigen dat ze om kwart voor 5 op het vliegveld moesten zijn i.p.v. 6 uur. Zodoende zou ik maar 1 uur geslapen hebben, mocht het niet zijn dat ik mijn wekker per ongeluk een dag te vroeg had ingesteld en Erna mij om kwart voor 4 ruw wekte met de vraag of mijn wekker niet was afgegaan...
Zo snel mogelijk sprong ik onder de douche en binnen een 20 minuten waren we klaar om naar Schiphol te scheuren. Uiteindelijk waren we daar ruim op tijd en verliep alles vlekkeloos. Het afscheid was zwaar, maar dat hoort erbij. Het is niet niks om je familie een jaar niet te zien. Toen ik eindelijk achter de douane was heb ik nog nasniffelent geld gewisseld en ben ik in een waas richting de gate gelopen. Tijdens de vlucht naar Frankfurt zat ik nog een beetje labiel en emotioneel voor me uit te staren, maar op Frankfurt had ik mezelf herpakt want ik moest natuurlijk wel het goede vliegtuig vinden.
In het vliegtuig zat ik naast een soort Amish met bakkebaarden enzo die niets zei, me niet aan durfde te kijken en die, als ik iets ging verzitten, helemaal naar het hoekje van zijn stoel schoof. Hier heb ik natuurlijk dankbaar gebruik van gemaakt dus ben ik heerlijk breed gaan zitten. Nu is een 11 uur durende vlucht wel vreselijk lang en slapen kon ik bijna niet. Toen ging ik snel in mijn traveldagboek kijken die ik nog op de valreep van Erna in mijn handen kreeg gedrukt. Vrienden en familie hebben daar allemaal stukjes in geschreven wat ik onwijs leuk vind! Heel erg bedankt daarvoor!

De vlucht ging perfect en toen riep de captain opeens dat we onze riemen vast moesten maken omdat we gingen landen en daar verscheen Rio de Janeiro onder de wolken.....

Toen begon het.. Ik was opeens klaarwakker, adrenaline stroomde door mijn lijf. Ik haalde mijn backpack op, mijn visum werd gecontroleerd, ik ging door de douane en toen schreeuwde allemaal mensen: "TAXI TAXI TAXI!!!" Ik speurde de menigte af naar een bordje met mijn naam er op, wat zou zijn geregeld door mijn hostess, en jaaaa daar stond mijn held, mijn taxichauffeur.. Haar omschrijving was een lange magere donkere man genaamd Ari. Er stond een lichtgetinte, normaal gebouwde, oudere man die net zo lang was als ik.
Ari dirigeert me door de menigte en wijst me de weg naar de parkeergarage waar zijn taxi staat te wachten. In de taxi bel ik mijn ouders om te zeggen dat ik veilig ben geland enz. Voor de veiligheid moet ik achterin zitten achter getint glas, het is ondertussen al donker geworden. Ari kletst honderd uit en in mijn beste Portuspaans houd ik de conversatie in stand en dat gaat heel aardig.
Ari zegt dat Rio erg veilig is nu de voorbereidingen volop bezig zijn voor de wereldcup in 2014.
De grootste favela is vorige week door de politie ingenomen en de veiligheid wordt steeds meer gewaarborgd. Hij zegt dat ik me wel goed moest insmeren want de zon is wel erg gevaarlijk! Tijdens de rit laat hij me de favelas zien van een afstand en op een gegeven moment wijst hij het beeld van Christus de Verlosser aan die verlicht op een berg staat. Hij zegt dat Christus gisteren roze was verlicht voor een of ander feest. Het is dus net zoiets als de Eifeltoren in Parijs.
Toen zei hij dat we er bijna waren en hij wijst op een soort hoge heuvelrots met allemaal lichten er op. Helemaal boven op woont Celia (mijn hostess). De taxi maakt heel wat toeren om die steile haarspeldbochtjes te maken en ik denk: "wow dit moet ik elke dag gaan lopen"
Toen zag ik een stevige vrouw onwijs hard staan zwaaien en dat bleek Celia te zijn. Ze geeft me een warme omhelzing en dankt God dat ik veilig ben aangekomen zonder problemen. De taxichauffeur gaf me van blijdschap ook een omhelzing. Ik vraag me af of dit de normale gang van zaken is, maar het voelde OK. Binnen staat een heel feestmaal voor me klaar en ik word voorgesteld aan andere studenten die bij Celia wonen. Canadees, Frans en Brits. Allemaal even aardig en ze studeren allemaal architectuur. Na het eten wijst Celia me mijn kamer die heel basic is, maar prima. Toen ben ik K.O. gegaan om 10 uur later wakker te worden.

Toen ik vanochtend wakker werd, hoorde ik een overdaad aan exotisch fluitende vogels. Zelfs een duif lijkt hier prachtige melodieën te zingen. Ik werd overspoeld door een gelukzalig gevoel. Ik doe de deur van mijn kamer open (die aan de keuken grenst) en Argus de enorme labrador van Celia begroet me kwispelend. Hij heeft voor mijn deur geslapen vannacht.
Nu pas zie ik het uitzicht. Het is betoverend. Ik zie de zee, de skyline, de bergen, papegaaien vliegen rond. Ik ga zo op in de kleurenpracht dat ik bijna over een schildpad struikel. Een schildpad??? Oh ja Celia heeft ook een flinke schildpad genaamd Sofia die na onze botsing in haar schulp is gekropen, waar ze 5 min. later gelukkig weer uitkomt om lekker te gaan zonnebaden.

Ik ga snel douchen en doe heerlijk zomerkleren aan. Celia wordt wakker en we ontbijten samen gezellig kletsend. Ik vraag of ik met de hond mag ga wandelen en dat vindt ze een geweldig idee en argus zelf ook gelukkig. Van Celia en Amelia krijg ik een soort van vage routebeschrijving hoe ik bij drie verschillende stranden kan komen. Met die enorme Argos aan de riem voel ik me onoverwinnelijk en kan ik niet wachten tot ik de eerste crimineel tegenkom. Ik sla de hoek om en loop een enorm stijle trap af van de heuvel en nader drie lijmsnuivers die zitten te chillen op de grote treden.
Alles gaat vlekkeloos en van vreugde begroet ik iedereen die me aanstaart met Bom Dia!! Na 10 min. ben ik al op het strand en het is alsof het uit een reisbrochure is geknipt en op de horizon is geplakt. Ik ga op het strand zitten en heb uitzicht op de prachtige skyline links en de prachtige Suikerbroodberg rechts. (Rio ligt in een baai).
Kindjes komen de hond aaien en ik glimlach maar wat omdat ik ze niet kan verstaan. Zo lopen we zo'n 2 uur rond tot ik me opeens besef dat ik geen kaart bij me heb, maar ook het adres van Celia ben vergeten op te schrijven. Lekker slim!!! Maar niks aan het handje ik weet ongeveer waar het huis is ten opzichte van de suikerbroodberg berg dus de heuvel is snel gevonden en ik loop omhoog en kom thuis waar Celia een heerlijke lunch aan het voorbereiden is.
Tot zover mijn bevindingen. Alles gaat goed Brazilië is boven verwachting mooi en ik voel me veilig. Ik hoor nu heel veel sambadrums dus ik denk dat ik even een kijkje ga nemen wat er gaande is!!!


Beijos

Maria